Piwo w czasach Słowian

W naturze Słowian leży picie piwa. Kultura warzenia piwa na terenach dzisiejszej Polski sięga pradawnych czasów. Wszyscy Słowianie bez względu na miejsce swojego zamieszkania uwielbiali piwo i chętnie gasili nim pragnienie w upalne dni, a także raczyli się nim podczas uroczystości. Od czasów dawnych Słowian nic się nie zmieniło, a zaszczepiona przez naszych przodków tradycja nadal towarzyszy nam - potomkom czcicieli Peruna.

Znaleziska archeologiczne odpowiadające terenom dzisiejszej Polski potwierdzają, że piwo było warzone tu od zarania dziejów. Trunek popijany przez naszych słowiańskich przodków był lekki, musujący, zielonkawy i wytwarzany, najczęściej, z drobno zmielonej pszenicy. Najstarszy zanotowany przekaz świadczący o wyrobie piwa przez Słowian pozostawił sam Arystoteles. O trunku towarzyszącym naszym przodkom pisali także kronikarze przedstawiający dzieje państw słowiańskich – Gall Anonim, Jan Długosz i Nestor, co świadczy o tym, że piwo zajmowało kulturze opisywanych krain bardzo ważne miejsce.

W domach większości Słowian wytwarzanie piwa należało do codziennych obowiązków. Powszechnie wykorzystywanym sposobem pozyskiwania trunku było uwarzenie zboża, zwykle żyta, pszenicy i orkiszu, z dodatkiem drożdży. Prosta receptura sprawiała, że piwo stało się podstawowym napojem, który obok wody, soku i mleka zaspokajał pragnienie naszych przodków. Słowianie znali również bardziej skomplikowany proces warzenia trunku. Potrafili wytwarzać piwo ze słodu, który pozyskiwano dzięki moczenia ziarna. Gdy nasiona zaczynały kiełkować zawarta z nich skrobia zmieniała się w cukier. Tak przygotowany słód osuszano, mielono, a następnie zalewano wrzątkiem.

Ze wschodu na słowiańskie ziemie przywędrowała niezwykła roślina, którą zaczęto wykorzystywać do poprawy smaku trunku. Mowa tu o chmielu, gdyż to Słowianie jako pierwsi zaczęli chmielić piwo i właśnie naszym przodkom zawdzięczmy powszechne stosowanie szyszek tej rośliny w produkcji piwa. Warto podkreślić, że w tamtych czasach chmiel uprawiany na naszych ziemiach był uznawany za najlepszy na świecie. Czesi do tego stopnia cenili tę wyjątkową roślinę, że począwszy od XIV aż do XVIII wieku zakazywali wywozu z terenu ich królestwa sadzonek i ziaren „zielonego złota”. Do tej pory kraje słowiańskie są jednymi z najlepszych i największych producentów chmielu na świecie. Słowianom zawdzięczamy nie tylko chmiel stosowany w procesie warzenia piwa, ale także pilznery. 5 października 1842 roku w znajdującym się na zachodzie Czech Pilźnie potomkowie pradawnych Słowian kolejny raz zrewolucjonizowali piwny świat. Miejscy browarnicy wytworzyli 36 hl trunku, którego receptura stała się niedoścignionym wzorcem piwa dla wielu współczesnych warzelni.

Ciekawostki o Słowianach

Świętowit (potężny pan), to bóstwo czczone przez Słowian. Przedstawiano je jako przypominającą człowieka istotę o czterech twarzach. Słowianie zasiedlali tereny dzisiejszej Grecji, Krety, Syrii, Azji Mniejszej, Maroka i Półwyspu Iberyjskiego. Nasi przodkowie licznie zamieszkiwali także Egipt, a ślady ich obecności odnaleziono w Skandynawii i na północy Włoch.

To Słowianie rozpowszechnili w kulturze europejskiej wiarę w wampiry. Demoniczne istoty można było zabić nie tylko dzięki przebiciu kołkiem, ale także poprzez przecięcie kolan, stawów, czy obcięcie głowy i przywalenie ciała głazami.

Nim do Słowian przywędrowały koty w zwalczaniu gryzoni pomagały im łasice.

Nie tylko Wikingowie słynęli w świecie z budowy niezwykłych łodzi, którymi podbijali inne nacje. Słowianie również budowali przystosowane do morskiej podróży łodzie, które były stabilne i umożliwiały transport koni. Łodzie te pozwalały Słowianom na łupienie samych Wikingów.

Tak jak Grecy, Słowianie wkładali w usta swoich zmarłych monety, które miały pomóc w opłaceniu podróży w zaświaty. Zwyczaj ten był praktykowany na polskiej wsi jeszcze do połowy XIX wieku. Rzadkością w średniowieczu było dbanie o higienę, jednak dla Słowian przestrzeganie czystości było na tyle ważne, że każda wieś posiadała co najmniej jedną łaźnię.

Całe słowiańskie wsie podczas najsroższej zimy przenosiły się do założonych w środku lasu obozów. Powodem takiej przeprowadzki była chęć wytępienia robactwa gnieżdżącego się w chatach. Słowianie uważali, że tęcza, to smok, który pojawia się by wypić wodę z rzek i jezior.

Miasta takie jak: Berlin, Lipsk, Drezno, czy Brema zostały założone przez Słowian.

Dawni Słowianie wierzyli, że pierwszej nocy po urodzeniu dziecka zjawiają się u niego 3 rodzanice przepowiadające jego los. Pieczętują go w niewidzialny sposób na czole niemowlęcia. By obłaskawić stwory – przygotowywano dla nich poczęstunek.

Wróżda – to prywatna wojna pomiędzy rodzinami zabitego rycerza i jego mordercy.

Noc Kupały – to słowiańskie święto obchodzone w czasie letniego przesilenia, przypadające na najkrótszą noc w roku zazwyczaj z 21 na 22 czerwca. Podczas święta chłopcy wzniecali ogień. Ważne było, by rozpalone ogniska bardzo mocno dymiły, gdyż odstraszało to smoki.

Noc Kupały porównywana jest do dzisiejszych Walentynek.

Słowianie potrafili budować bardzo długie i niezwykle solidne drewniane mosty. Najdłuższy z nich odnaleziono na terenie dzisiejszych Niemiec na jeziorze Teterow. Most ma 750 metrów długości i 3 metry szerokości.

Popularnym wśród Słowian amuletem był miniaturowy toporek, który noszono na szyi.